... สวัสดีเพื่อนๆ ทุกท่านครับ วันนี้ผมทำลายสถิติ สถิติที่ผมกำหนดเองแบบขำๆ 555 หลังจากวันนี้ผมกลับมาเขียนโพสต์ติดต่อกัน 2 วัน ในรอบ 2 เดือน 5555 แบบนี้เรียกสถิติได้ไหมนะครับ ปกติผมจะเป็นนินจามาๆ หายๆ เคยหายไปยาวนานถึง 13 วันเลยก็มีครับ หรือไม่ก็ที่คงเส้นคงวาที่สุดก็มาเขียน 1 วัน หายไป 4 วัน แต่รอบนี้เริ่มมีแนวโน้มดีขึ้น แต่ก็ยังไม่มีอะไรรับประกันตัวเองว่า จะกลับมาเขียนได้ทุกวัน หรือ เขียนได้ต่อเนื่องแบบนี้หรือไม่ ขึ้นอยู่กับภาระหน้าที่การงาน และฤกษ์สะดวกของตัวเอง ผมก็ไม่สามารถกำหนดด้วยตัวเอง เพราะทุกอย่างมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับผมเป็นคนกำหนดว่า จะเขียนหรือไม่เขียน แต่ถ้าถามใจผมอยากเขียน 99% ครับ
... วันนี้ผมมีโอกาสได้ออกไปติดต่องาน กับลูกค้าถึงร้านค้าภายในหมู่บ้าน ซึ่งถ้าจะบรรยายให้เห็นภาพ ก็คงจะต้องบอกว่าเป็นหมู่บ้านที่อยู่ด้านใน เข้าไปลึกห่างจากถนนใหญ่สายหลักพอสมควรครับ หมู่บ้านนี้ส่วนใหญ่คนในหมู่บ้านประกอบอาชีพทางการเกษตรครับ และ พื้นที่ส่วนใหญ่ของหมู่บ้านนี้ ถึงจะมีแหล่งน้ำ แต่ก็ยังถือว่ายังไม่สมบูรณ์เท่าไร ถ้าเปนียบเทียบกับพื้นที่อื่นในลำปาง
... หมู่บ้านนี่ส่วนใหญ่จะทำสวนลำไยเป็นหลัก จะมีสวนผลไม้อื่นๆ บ้าง อต่ไม่เยอะเท่าสวนลำไยครับ และ จะมีบ้างที่เลี้ยงสัตว์เท่าที่ผม สอบถามข้อมูลจากร้านค้า ที่เป็นลูกค้าของทางบริษัทผมนั่นเองครับ ร้านค้าแห่งนี้ผมว่าโชคดีครับ เพราะ เป็นเจ้าใหญ่ในการขายของให้กับชาวบ้านบริเวณนี้ ทั้งในหมู่บ้านตัวเองและหมู่บ้านใกล้เคียง วันนี้ผมเลยโชคดีที่ขายของออเดอร์ให้บริษัทเยอะแยะครับ
... ผมอาศัยช่วงที่พอมีเวลาว่าง หลังจากพูดคุยกับลูกค้า และ ทีมผมจดรับออเดอร์จากลูกค้าเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว ลองเดินสำรวจหมู่บ้านแห่งนี้คร่าวๆ และ เดินไปเห็นวัวของชาวบ้านในหมู่บ้านนี้ ซึ่งถูกปล่อยให้มาหาหญ้ากินเอง ในพื้นที่ถ้ามองจากสภาพเป็นนาข้าว แต่ไม่ได้ปลูกข้าว และถูกปล่อยให้เป็นที่รกหญ้าขึ้นเต็ม ตอนแรกผมตั้งใจจะเดินเข้าไปถ่ายภาพวัว ใกล้ๆ แต่กลัววัว 2 แม่ลูกจะตกใจ ผมเลยไม่สามารถเดินเข้าไปถ่ายภาพใกล้ๆได้ครับ เลยได้ภาพระยะไกลมาเท่านี้ ผมมองจากสายตามันดูไม่เป็นมิตร ผมไม่เสี่ยงดีกว่า 555 สำหรับเรื่องราววันนี้คงจะมีเท่านี้ก่อนครับ มาซะดึกเลย ขอบคุณทีติดตามอ่านจนจบครับ