ဒီနေ့ကတော့ ကဆုန်လပြည့်နေပေါ့နော်။ မိုးရာသီမို့ မိုးတိမ်လေးတွေပြေးလွှားနေရင်း လမင်းကြီးကလည်းသာလို့။လပြည့်နေမှာ လမင်းကြီးသာနေပေမဲ့ ဒီလို လပြည့်နေ့မှာပဲ ရင်ထဲကတော့ ကျွန်မချစ်ရတဲ့ကျွန်မ ဘကြီးဆုံးရှူံးလိုက်ရတဲ့နေ့ပါ။ ဒီနေ့ဆိုရင်တော့ ဘကြီးဆုံးတာ သုံးလပြည့်ပီပေါ့နော်။
သတိရပါတယ်နော် အမြဲတမ်းပဲ။ လပြည့်တိုင်းလည်း ပိုသတိရပါတယ်။ အကုန်လုံးပြောကြတာတော့ လပြည့်နေဆိုတော့ညအပါယ်တံခါးပိတ်တယ်လို့ပြောကြတာပဲ။ မကောင်းတာတော့ မလုပ်ပဲ အနေအေးပီးပျော်တတ်သူပေါ့။ ရက်ကွက်ကလည်း ချစ်လိုက်ကြတာ လေးကံ လေးကံနဲ့ပေါ့။ရွာကလည်း ချစ်ကြတာ သူလာရင် ရွာကလူတွေပါပျော်လို့။
ရယ်ရယ်မောမော စနောက်နေ
မသေခင် လှူချင်သေးလို့တဲ့။လှမ်းခေါ်လို့ အဖေနဲ့ ကျွန်မသွားကြသေးတယ်။ တစ်လလောက်တော့ပြုစုပေးလိုက်လို့ ရင်ထဲမှာ ဖြေသာတယ်။ပျော်တယ်လေ။ ရောက်တဲ့နေ့က စကားတောင်မပြောနိုင်ပေမဲ့ ကျွန်မတို့ရောက်ပီး နောက်ရက်ကစပီး ကောင်းတော့တာပဲ။ သူ့ဘာသာ လှမ်းလျှောက်ပီး တွဲစရာ မလိုတော့ဘူး။သူ့သမီးတွေဆို ပျော်လိုက်ကြတာ။ ကိုယ့်ပဲ ထမင်းကျွေးခိုင်း၊ မုန့်ကျွေးခိုင်း၊ဆေးတိုက်ခိုင်းနဲ့၊ကိုယ်တိုက်တော့ ဘာမှ မပြောဘူး စားလို့ ကိုယ်လည်းပျော်လို့ပဲ။ သူ့ ပိုက်ဆံ 1,800,000 သိန်းကို ရွာဦးကျောင်းမှာ ကပ်လှူသွားပါတယ်။ လှူပီးအဲ့နောက်ရက်နှစ်ရက် လပြည့်နေ့မှာပဲ ငြိမ်းချမ်းစွာ အနားယူသွားပါတယ်။ အမြဲ သတိရပါတယ်နော်။ ကျွန်မ ပြုစုရတာလေးတွေ ဘကြီးနဲ့ အမှတ်တရလေးတွေတော့ ထပ်ပီး ရေးအုံးမယ်လို့တော့တွေးမိပါတယ်ရှင့်။
