ENG
Hello everyone! The weather is good, even though it rains sometimes. I think spring is here now. Of course, I'm talking about Izmir. Although there are cold weather here, we have had a day of summer at least one day a week throughout the winter and spring. Although this is the case, I also remember very cold days in Izmir, days when I was cold to the bone. This is all about the possibilities... Since the subject has come up. I will tell you. Even if I get away from the subject, I promise I will return to Local Delicacies and Yasemin Cafe again 😂
When I first came to Izmir, it was winter. I had neither a place to stay nor many acquaintances. Coincidentally, the son of an old friend of mine, whom I had met about 4 years before I came here, called me. He was living in Izmir. Ahh my old friends. They carry a surprise in every pocket. 😂 Upon this coincidence, I moved to his house. Then, with him and his flatmate, we moved to a cheaper house. Cheap means cold for me. In this house, which has no heating system, one of my flatmates slept in a room that was too big for him to heat with his breath, and when we woke up in the morning, I saw that his long, curly, blonde and sweet hair was frozen like a can of water placed in the freezer section of the fridge.😂 Yes, this happened in Izmir. 😂 Nowadays, Izmir is not so cold for me. It has nothing to do with the city or the change of seasons.
In Izmir, where I have experienced very cold times and very hot times, on a winter day from summer, I will talk about the beautiful, sunny day we spent with a friend who I have never come across as a child, although he was my childhood friend.
We will see good days, children
We will see sunny days.
Nazım Hikmet RAN
The friend I'm talking about is @mrknktr, who joined Hive without question when I invited him to Hive, and after making a few posts, he could not continue, and quietly left here with his erroneous post. We chose this name together. His name is Ömer. His surname is Konuktar. Thus, we used and finished all of our half-assed English with a word juggling. 😂 Ömer does not live in Izmir. But when he comes here, we meet somehow. That day we met, there was a festival in the region we met. We also participated. It's actually just for me to miss such things. But friends are exactly for such days... Friendship; the institution that allows you to seize the opportunities you are about to miss...😂
When we arrived at the festival site, which we reached in the afternoon, I had not yet had breakfast. It had been a while since Ömer had had breakfast. When we entered the food court, we were both hungry and aware of it. Hunger is a difficult craft. It is necessary to manage this process with great awareness. Since we both knew this, we decided not to rush. We visited all the businesses selling food one by one. In the meantime, we were exposed to the music in this area, which was made by a local music group under the name of festival music, which turned all the sounds of the world into the meaningless shouts of the screamers of the market vendors, since no acoustic work was done in the area designed as a market place.😂
During the tour, I ate at least one shish, cağ kebab. These were always free meals offered for the purpose of trying. 😂 Ömer, being from Erzurum, let me try it. Actually, it would have been more correct for him to try it. After all, he knows these things better because his father is a Cağ kebab master. But we weren't going to eat Cağ Kebab anyway. We were after a different flavour. These Cağ Kebabs interspersed in between should have been eaten by whoever has eaten the least of this dish so far. 😂 Or there was an algorithm like this ...😂
In the end, we chose Kağıt Kebab. We ordered the kebab as a wrap and the buttermilk as open. Both Ömer and I ate this kebab for the first time. It tasted good and it was filling at the same time. Moreover, this is not a taste that comes from hunger. I liked this kebab with my hunger with Cağ kebab. After filling our stomachs, we took the opportunity to get away from the music and the festival and wandered among the stalls of other tradesmen who exhibited their products here.
Right here, I want to touch on a completely different subject, my hair and beard. I will talk about a system that I have been applying for the last two years with the advice of a friend whose recommendations I apply without thinking, who has left me in awe with his life experience and general culture, which is the Indian technique. This wise friend of mine said that the Indians use only clear water when washing their hair, so their hair is very bright and vibrant. He said that when soap or shampoo is not used, the hair is nourished with its own oil, which is a natural food like mother's milk, and that this is the healthiest method for hair. This was a very logical suggestion.
At the end of 2 years, with my greasy hair untouched by shampoo, while I was waiting for my old friend, a taxi driver, to give me a haircut, his barber leaned into my ear as if to tell me the most important secret in the world and said, "Use Bıttım saoap" and I came to the conclusion that the 24 hour period between seeing Bıttım soap being sold at one of the stalls opened at the Festival was a series of coincidences.😂 This coincidence, which fascinated me too much to realise that capitalism and the barber were partners, resulted in me buying 3 "Bıttım soaps".😂
When I used these soaps, my hair felt so much better. Maybe I felt that way because they got rid of a terrible state. I don't know. This situation changed my attitude towards barbers and increased my respect for them. So much so that I was surprised by the surprise of my friend who sent me the news that the parliamentary barber was a candidate candidate for national deputy with surprise.😂
After buying the soaps, we left the festival place and went to the coastline in order not to go any crazier. With the effect of the beautiful weather, among the crowded group of people, there was not a trace of the shyness that clung to us as children, when we walked in such crowded places. Alas, the energy of our childhood had also disappeared. We quickly got tired and sat down at the first establishment we saw; Yasemin Cafe.
Yasemin Café is a large establishment built in a place where the walking area on the beach has expanded. There are plenty of places to sit in the indoor and outdoor areas. Since the weather was nice, we chose to sit outside. This choice divided us into two. Because almost all the tables were full or about to be full. Since the business is self-service, Ömer grabbed the empty table. While waiting in line, I realised that everything is sold here in the name of food and beverage (juicy dishes, salads, desserts, pizzas, pitas, tea, coffee, beer...) While waiting in line, I succumbed to another game and decided to buy dessert with my tea. 😂
Since the decision to buy dessert was constantly bouncing around in my head with the decision to make a little surprise for Ömer, I didn't call Ömer to ask which dessert he wanted. Thinking that he was like me, I chose two different milk desserts. When I went to the table and tried to explain this situation, he said, "I like milk desserts too. Both are fine, you choose whichever one you want". I chose rice pudding, which is my favourite dessert, for Ömer. Dessert, tea, good weather, gossip accumulated from not seeing each other for a long time... It was a wonderful time. It was such a beautiful day that I felt that I would miss that day in the future and when I remembered it, I would feel sad that I could not be there at that moment. As a matter of fact, while I was writing all this, I always had that sweet sadness on me. To beautiful friendships...
Translated with DeepL
TR
Herkese merhaba! Arada yağmurlar yağsa da havalar güzel. Sanırım bahar geldi artık. Tabii ki İzmir’den bahsediyorum. Burada her ne kadar soğuk havalar olsa da kış boyunca, baharlar boyunca haftada en az bir gün, yazdan kalma bir günümüz oldu sayılır. Durum böyle olsa da İzmirde çok soğuk günler de hatırlıyorum. İliklerime kadar üşüdüğüm günler. Bu tamamen, imkanlarla alakalı… Madem ki konusu açıldı. Anlatacağım. Konudan uzaklaşsam da tekrar dönüp, Yöresel Lezzetlere ve Yasemin Kafe’ye değineceğim söz.😂
İzmir’e ilk geldiğimde, mevsim kıştı. Ne kalacak yerim ne de pek tanıdığım vardı. Tesadüfen, buraya gelmeden 4 yıl kadar önce tanıştığım, yaşlı bir arkadaşımın oğlu beni aradı. İzmir’de yaşıyormuş. Ahh benim yaşlı arkadaşlarım. Her ceplerinde bir sürpriz taşıyorlar. 😂 Bu tesadüfün üzerine, onun evine taşındım. Daha sonra, o ve onun ev arkadaşıyla, daha ucuz bir eve taşındık. Ucuz demek soğuk demektir benim için. Isıtma sistemi olmayan bu evde, ev arkadaşlarımdan birisinin, nefesiyle ısıtamayacağı kadar büyük olan odada uyuduğu için sabah uyandığımızda, uzun, kıvırcık, sarı ve tatlı saçlarının, dolabın buzluk kısmına konulmuş, bir bidon su gibi buz tuttuğunu gördüm.😂 Evet İzmir’de oldu bu. 😂 Bugünlerde İzmir benim için bu kadar soğuk değil. Bunun şehirle ya da mevsimlerin değişmesiyle bir alakası yok...
Çok soğuk zamanlar ve çok sıcak zamanlar yaşadığım İzmir’de, yazdan kalma bir kış gününde, çocukluk arkadaşım olmasına rağmen, hiç çocuk olduğuna rastlamadığım bir arkadaşımla geçirdiğimiz güzel, güneşli günden bahsedeceğim.
Güzel günler göreceğiz çocuklar
Güneşli günler göreceğiz.
Nazım Hikmet RAN
Bahsettiğim arkadaşım, Hive’a davet ettiğimde, sorgusuz sualsiz katılan ve birkaç paylaşım yaptıktan sonra devamını getiremeyen, yaptığı hatalı paylaşımla sessiz sedasız buradan uzaklaşan @mrknktr. Bu ismi birlikte seçtik. İsmi Ömer. Soyadı Konuktar. Böylece yarım yamalak İngilizcemiz’in tamamını, bir laf cambazlığıyla kullanıp bitirmiş olduk. 😂 Ömer İzmirde yaşamıyor. Fakat buraya geldiğinde, bir şekilde görüşüyoruz. Görüştüğümüz o gün de görüştüğümüz bölgede, Festival varmış. Biz de katıldık. Böyle şeyleri kaçırmak tam bana göre aslında. Fakat arkadaşlar da tam olarak böyle günler için… Arkadaşlık; kaçırmak üzere olduğunuz fırsatları yakalamanızı sağlayan müessese…😂
Öğleden sonra ulaştığımız Festival alanına vardığımızda, ben henüz kahvaltı yapmamıştım. Ömer ise kahvaltı yapalı, epey vakit geçmişti. Yemek alanına girdiğimizde, ikimiz de aç ve bunun farkındaydık. Açlık, zor zanaat. Bu süreci, büyük bir farkındalıkla yönetmek gerekiyor. İkimiz de bunu bildiğimiz için, acele etmemeye karar verdik. Yemek satan bütün işletmeleri teker teker gezdik. Bu esnada bir miktar, Festival müziği adı altında, yöresel müzik grubu tarafından yapılan, pazar yeri olarak dizayn edilen alanda akustik çalışma yapılmadığı için, dünyanın bütün seslerini, pazarcı esnafının çığırtkanlarının, anlamsız bağırışlarına dönüştüren, bu alandaki müziğe maruz kaldık.😂
Gezinti sırasında, en az bir şiş, cağ kebabı yedim. Bunlar hep deneme maksadıyla sunulan ücretsiz yemeklerdi. 😂 Ömer, Erzurumlu olduğu için, bana denetti. Aslında onun denemesi daha doğru olurdu. Sonuçta bu işleri, babası Cağ kebabı ustası olduğu için daha iyi biliyor. Ama biz zaten Cağ Kebabı yemeyecektik. Farklı bir lezzetin peşindeydik. Araya serpiştirilen bu Cağ Kebaplarını ise, bugüne kadar en az kim bu yemekten yediyse o yemeliydi. 😂 Ya da buna benzer bir algoritma vardı ortada işte…😂
Nihayetinde, Kağıt Kebabı’nı seçtik. Kebabı dürüm, ayranı da açık olarak sipariş ettik. Ben de Ömer de ilk defa yedik bu kebabı. Tadı güzeldi. Doyurucuydu da aynı zamanda. Üstelik bu açlıktan gelen bir beğeni değil. Cağ kebabıyla açlığımı kapattığım halimle beğendim bu kebabı. Karnımızı doyurduktan sonra, müzikten uzaklaşıp, festivali fırsat bilip, sattığı ürünleri burada sergileyen diğer esnafların tezgahları arasında dolaştık.
Tam da burada, bambaşka bir konuya değinmek istiyorum. Saçlarım ve sakallarım. Tavsiyelerini, hiç düşünmeden uyguladığım, hayat tecrübesi ve genel kültürüyle beni kendisine hayran bırakan bir arkadaşımın tavsiyesiyle son iki yıldır uyguladığım, Kızıl Derili tekniği olan bir sistemden bahsedeceğim. Bu bilge arkadaşım, Kızılderili’lerin, saçlarını yıkarken, sadece duru su kullandıklarını, bu yüzden saçlarının çok parlak ve canlı olduğunu söyledi. Sabun veya şampuan kullanılmadığında, saçların anne sütü gibi doğal besin olan, kendi yağıyla beslendiğini ve bunun saçlar için en sağlıklı yöntem olduğunu söyledi. Bu çok mantıklı bir önermeydi.
2 Yılın sonunda, şampuan değmemiş yağlı saçlarımla, Taksici olan yaşlı arkadaşımın saç tıraşı olmasını beklerken, onun berberinin, Dünya’nın en önemli sırrını verircesine kulağıma eğilerek, " Bıttım sabunu kullan" demesi ve Festivalde açılan tezgahlardan birisinde Bıttım sabunu satıldığını görmem arasında geçen 24 saatlik yakın sürecin, bir tesadüf silsilesi olduğu kanaatine vardım.😂 Kapitalizmin ve berberin ortak olduklarını fark edemeyecek kadar beni büyüleyen bu tesadüf, 3 tane "Bıttım sabunu" almamla sonuçlandı.😂
Bu sabunları kullandığımda, saçlarım çok daha iyi oldu. Belki de berbat bir halden kurtuldukları için ben öyle hissettim. Bilemiyorum. Bu durum, benim berberlere karşı duruşumu değiştirip, onlara olan saygımın artmasına vesile oldu. Öyle ki, Meclis berberinin millet vekili aday adayı olduğu haberini, bana şaşkınlıkla gönderen arkadaşımın, şaşkınlığına şaştım.😂
Sabunları aldıktan sonra, daha fazla çılgınlık yapmamak adına Festival yerinden ayrılıp, sahil şeridine geçtik. Güzel havanın etkisiyle, kalabalık insan grubunun arasından, çocukken, böyle kalabalık yerlerde yürürken, üzerimize yapışan utangaçlıktan eser yoktu. Heyhat, çocukluğumuzun enerjisi de kaybolmuştu. Hemen yorulup, ilk gördüğümüz işletmeye oturduk; Yasemin Kafe.
Yasemin Kafe, sahildeki yürüyüş alanının genişlediği bir yere kurulmuş, büyük bir işletme. Açık ve kapalı alanlarında, bir sürü oturacak yer var. Hava güzel olduğu için, dışarıda oturmayı seçtik. Bu seçim, bizi ikiye ayırdı. Çünkü neredeyse bütün masalar dolu veya dolmak üzereydi. İşletme, Self-servis çalıştığı için, Ömer boş masayı kaptı. Ben de çay almak için sıraya girdim. Sırada beklerken, burada, yiyecek içecek namına(sulu yemekler, salatalar, tatlılar, pizzalar, pideler, çay, kahve, bira…) her şeyin satıldığını fark ettim. Sırada beklerken, bir oyuna daha yenik düşüp, çayın yanına tatlı almaya karar verdim. 😂
Tatlı almak kararı, Ömer’e küçük bir sürpriz yapmak kararı ile kafamın içerisinde sürekli tepindiği için, hangi tatlıdan istediğini sormaya, Ömer’i aramadım. O da benim gibi diye düşünüp, iki farklı sütlü tatlı seçtim. Masaya gidip bu durumu açıklamaya çalışırken, "Sütlü tatlıları ben de severim. İkisi de olur, sen seç hangisini istersen" dedi. Benim en sevdiğim tatlı olan Sütlaç’ı Ömer için seçtim. Tatlı, çay, güzel hava, uzun süredir görüşülmediğinden biriken dedikodular… Muhteşem bir zaman dilimiydi. O kadar güzel bir gündü ki, o günü, ileride özleyeceğimi ve hatırladığımda, o anda olamadığım için hüzün duyacağımı hissetmiştim. Nitekim, bütün bunları yazarken, üzerimde, hep o tatlı hüzün vardı. Güzel dostluklara…
Bu paylaşım, Türkçe’den İngilizce’ye DeepL sitesinden çevirilmiştir.
