This post is a part of a longer story on a role-playing forum:
https://www.jadoogaran.org/modules/newbb/viewtopic.php?topic_id=3031
Alastor replied in a tone that could be felt with a disturbing satisfaction.
"Oh dear Severus, when the darkness is all around and the eye can't see, it's the best time to have fun and be entertained. You must agree with me, or why would you be hanging around?"
And he came forward and put his face on Remus' face. Remus gulped and shivered at the closeness of those wicked red eyes and that big mouth adorned with a huge smile and sharp yellow teeth inside, and tried to prevent cold sweat from forming on his forehead.
"Don't give my question back to me, Alestor. I'm here because I've been keeping an eye on you. You've been behaving suspiciously lately."
Alestor began to play with his cane, twirling it between his hands.
"Ha ha, you must be very bored to do such a thing, my poor Severus. Follow me, I have something for you that will greatly entertain you."
And he walked towards his room and Remus followed him with hesitant steps and thought to himself if it wouldn't be better to make an excuse and leave Alestor. It was not known what was going on in the mind of this strange death eater, and Remus, who was already in a critical situation, did not want to cause himself more trouble, so he stopped and said:
"I don't have time for your ridiculous things, Moon. But I advise you not to wander around like that in the middle of the night. Others might think you're doing something wrong. For example, taking information to our old enemy, the Order of the Phoenix."
And he fixed his black and cold eyes on Alestor and felt that this time he skillfully and fearlessly played the role of Snape and self-confidence flowed in his veins. After hearing his words, Alestor looked at him for a few moments without saying anything and then burst out laughing, causing Remus to jump up slightly involuntarily. Alestor was laughing hard as he bent over, tears streaming down his eyes.
Remus shook off the shock and didn't let Alestor get the better of him and walked over to him and looked down at Alestor who was still crouched and giggling.
"I wonder if you will still be able to laugh like this when you are caught as a spy or will you scream in pain because of the consequences?"
Alestor stopped laughing and straightened his back, his eyes level with Remus' again.
"Oh yes, I might scream dear Severus. Screams like a poor werewolf turning on a full moon night."
And Remus felt a bucket of cold water poured over him.
مثل گرگینه ی بیچاره ای که در حال تبدیل است
این پست بخشی از یک داستان بلندتر در یک انجمن ایفای نقش است:
https://www.jadoogaran.org/modules/newbb/viewtopic.php?topic_id=3031
الستور با لحنی که خشنودی آزاردهنده ای در آن حس می شد، پاسخ داد:
"اوه سوروس عزیز، این موقع که تاریکی همه جا رو گرفته و چشم چشم رو نمی بینه، بهترین وقت واسه سرگرم کردن و سرگرم شدنه. حتما تو ام با من موافقی، وگرنه چرا داشتی این اطراف می چرخیدی؟"
و جلو آمد و صورتش را مماس بر صورت ریموس گذاشت. ریموس آب دهانش را قورت داد و از نزدیک بودن آن چشم های سرخ شرارت بار و آن دهان بزرگ آراسته به لبخندی حجیم و دندان های زرد و نوک تیز داخلش به خود لرزید و سعی کرد از تشکیل قطرات سرد عرق بر پیشانی اش جلوگیری کند.
"سوال منو به خودم برنگردون، الستور. من این جام، چون داشتم تو رو زیر نظر می گرفتم. اخیرا رفتار مشکوکی از خودت نشون دادی."
الستور شروع کرد به بازی با عصایش و چرخاندن آن میان دستانش.
"ها ها، حتما حوصله ات خیلی سر رفته که مجبور شدی دست به همچین کاری بزنی، سوروس بیچاره ی من. دنبالم بیا، من واست یه چیزی دارم که حسابی سرگرمت می کنه."
و به سمت اتاقش راه افتاد و ریموس با قدم هایی مردد به دنبالش رفت و با خودش فکر کرد آیا بهتر نیست بهانه ای بیاورد و از الستور جدا شود. معلوم نبود در ذهن این مرگخوار عجیب چه می گذرد و ریموس که همین حالا هم در یک وضعیت بحرانی بود، نمی خواست بیشتر از این خودش را دچار مشکل کند، پس ایستاد و گفت:
"من برای کارای مسخره ی تو وقت ندارم، مون. اما بهت توصیه می کنم دیگه این جوری نصفه شب این ور و اون ور نپلکی. ممکنه بقیه فکر کنن داری کار ناجوری می کنی. مثلا بردن اطلاعات واسه دشمن قدیمیمون، محفل ققنوس."
و چشمان سیاه و سردش را به الستور دوخت و حس کرد این بار ماهرانه و بدون ترس نقش اسنیپ را ایفا کرده و اعتماد به نفس در رگ هایش جاری شد. الستور بعد از شنیدن جملات او چند لحظه بدون این که چیزی بگوید، به او نگاه کرد و بعد از خنده منفجر شد، طوری که ریموس ناخوداگاه اندکی از جایش بالا پرید. الستور در حالی که خم شده بود، شدیدا می خندید و قطرات اشک از چشمانش جاری بود.
ریموس حس شوک را از خودش دور کرد و اجازه نداد الستور به او غالب شود و به سمتش رفت و نگاه قاطعش را از بالا به الستور که هم چنان در حالت خمیده بود و داشت قهقهه می زد، انداخت.
"به این فکر می کنم که وقتی دستت رو شد و به عنوان جاسوس دستگیرت کردن، بازم می تونی این جوری بخندی یا به خاطر عواقب کارت از درد فریاد می زنی؟"
الستور از خندیدن دست کشید و کمرش را صاف کرد و دوباره چشمانش با ریموس در یک سطح قرار گرفت.
"اوه بله، شاید فریاد بزنم سوروس عزیز. فریادایی مثل یه گرگینه ی بیچاره که داره تو شب ماه کامل تبدیل میشه."
و ریموس حس کرد یک سطل آب سرد رویش ریختند.