EN
Hello,
Yes, we have only a few days left until we leave the great year 2024 behind. How did you spend 2024? When I asked this question to a friend, he sent me a funny video reference on social media. I really liked it. When I see creative ideas, I both laugh and appreciate them. I am sure we all have sweet and bitter memories from 2024. I did too. Let me tell you a few.
When I strain my memory, 2024 I remember traveling more in 2010. The ones that remain in my mind are the Ankara trip, a small-scale Aegean tour and the Kaş trip I go to every summer. It was great to see Anıtkabir again during my Ankara trip. Ölüdeniz in the Aegean and the adventures I had on the Lycian Way were unforgettable. My brother's family coming to visit me for the summer vacation and the boat tour we took during the Kaş trip we went on together were also among my beautiful memories. Again, at some points in the summer, I started my tented migration life. All of these trips were very fun and enjoyable. I shared them with you when the time came. My daughter's birthday was in August. She had the first opportunity to meet the beauties of nature with the plant friend panda flower set I bought for her. I can say that even my daughter saying "Daddy" for the first time was the best memory of 2024 for me. Of course, in addition to these, there were good developments in my education and health. Especially in the summer, I tried not to skip my one-hour run in the first light of the morning, in my sweaty hooded uniform. I did not forget to share the adventures of one of my favorite writers, Stephen "King", who triggered the imagination and made us experience scenes full of fear and tension. In order to take my identity as a photographer one step further, I attended some educational courses opened by experts who were dedicated to this profession.
I write more now. This also relaxes me. Remember what you wrote in your school journals during your education life? The best part was the writings you wrote in your school journals after you graduated from primary school. How did we start? Thank you very much for giving me a page as clean as your heart. The writings we wrote with such innocent and pure feelings were enough to excite our little hearts.
When writing, I don't really have much difficulty as long as I find a topic. My only problem is that the time I spend on my work and private life keeps me from writing. Even now, I keep many paragraphs of writing that I have started but not published in a separate folder.
Sometimes I think that like free birds, we should get away from everything and I feel like sailing in bays that I have never even heard of would be good for me. Or I dream of chasing adventures in a mysterious forest like a sly fox. A voice inside me keeps telling me to travel more and discover new places. I now want to shoot short videos in the places I visit. After the start button of the camera; Are you suffering from love pain?, Come to the weeping tree. Do you want to refresh your soul? Come to the weeping tree. I also dream of taking on the identity of a traveler who introduces that region and gives information about its history with unusual entrances like this.
We are preparing to add another year to our lives. In the past years, we all have some changes in our lives, for better or worse. Even if things did not go as we wanted, we suffered the consequences. So, have we really learned to fly with our own wings? Have we been able to face the things we did that disappointed us? And most importantly, have we been proud of the small victories we achieved with our own courage?
We will enter a brand new year in the coming days. For the new life of the new year that is presented to me, I will guide myself by standing strong and courageous. After all, our journey continues. I am trying to live not to complete the path, but to change what happens on the path to my advantage.
I want us to be in a year where we can fully express our feelings and thoughts, and achieve great success with the power of our inner courage. Love to all of you.
TR
Merhabalar,
Evet koskoca 2024 yılını geride bırakmaya sayılı günlerimiz kaldı. 2024 yılını nasıl geçirdiniz? Bu soruyu bir arkadaşıma sorduğumda, bana sosyal medyadan videolu komik bir gönderme yaptı. Çok da hoşuma gitmişti. Yaratıcı fikrleri gördüğümde hem gülüyorum, hemde takdir ediyorum. Eminim hepimizin 2024 yılından kalan tatlı ve acı anıları mutlaka olmuştur. Benim de oldu. Bir kaç tane bahsedeyim.
Şöyle hafızamı zorladığımda, 2024 yılında daha çok gezdiğimi hatırlıyorum. Aklımda kalanları ise Ankara gezisi, küçük çaplı bir Ege turu ve her yaz gittiğim Kaş gezisi yer alıyor. Ankara gezimde, Anıtkabir'i tekrardan görmek çok güzeldi. Ege'deki Ölüdeniz, Likya yolunda yaşadığım maceralar unutulmazdı. Yaz tatili için, kardeşimin ailecek bana gelmesi ve birlikte çıktığımız Kaş gezisi sırasında, katıldığımız tekne turu da güzel anılarım arasındaydı. Yine yazın bazı noktalarda, çadırlı göçe hayatımı başlatmıştım. Bu gezilerim hepsi çok eğlenceli ve keyifli geçmişti. Yeri geldiğimde sizlerle de paylaştım zaten. Ağustos ayında, kızımın doğum günü vardı. Ona aldığım, bitki arkadaşı panda çiçek seti ile, doğanın güzellikleriyle ilk tanışma fırsatını yakalamıştı. Kızımın ilk "Baba" demesi bile benim için 2024 yılının en güzel anısıydı, diyebilirim. Tabi bunların yanında, eğitimimde ve sağlığımda, güzel gelişmeler yaşandı. Özellikle yazın, sabahın ilk ışıklarında, kapşonlu terleten üniformamla, bir saatlik koşumu hiç aksatmamaya çalıştım. Sevdiğim yazarlardan olan "Stephen "Kıng"in hayal dünyasını tetikleyen, korku ve gerilim dolu sahnelerini yaşattığı maceralarına ortak olmayı da ihmal etmedim. Fotoğrafçı kimliğimi bir adım daha öne çıkarmak için, kendini bu mesleğe adamış, bilir kişilerin açmış olduğu bazı eğitici kurslara katıldım.
Artık daha çok yazıyorum. Bu da beni rahatlatıyor. Hatırlayın eğitim hayatında okul anı defterlerine neler yazdığınızı? En güzeli de ilkokulundan mezun olduktan sonra okul hatıra defterlerine yazılan yazılar olmuştur. Nasıl başlıyorduk? Bana kalbin kadar temiz bir sayfa ayırdığın için sana çok teşekkür ederim. O kadar masum ve saf duygularla yazdığımız yazılarımız, o küçük minik kalplerimizi coşturmaya yetiyordu.
Yazı yazarken, konu buldukça aslında çok da zorlanmıyorum. Tek sorunum iş ve özel hayatıma harcadığım zamanlarımın beni yazmaktan alıkoymasıdır. Şu an bile başladığım ama yayınlamadığım, bir çok paragraf yazılarımı ayrı bir klasörde saklıyorum.
Bazen düşünüyorum da özgür kuşlar gibi her şeyden uzaklaşıp, daha önce adını bile hiç duymadığım, koylarda yelken açmanın bana iyi geleceğini hissediyorum. Ya da gizemli bir ormanın içinde, kurnaz bir tilki gibi, maceraların peşinden koşmayı hayal ediyorum. Sürekli içimden bir ses bana, daha çok gezmemi ve yeni yerler keşfetmemi söylüyor. Ben artık gittiğim yerlerde kısa kısa videolar da çekmek istiyorum. Kameranın başlama düğmesinde sonra; Aşk acısı mı çekiyorsunuz?, Ağlayan ağacın yanına gelin. Ruhunuzu mu ferahlatmak istiyorsunuz? Ağlayan ağacın yanına gelin. Bunun gibi sıradışı girişler ile o bölgeyi tanıtan ve tarihi hakkında bilgiler veren bir gezginci kimliğine bürünmeyi de hayal ediyorum.
Hayatımıza bir yıl daha katmaya hazırlanıyoruz. Geçen yıllarda hepimizin hayatlarında, iyi ya da kötü bir takım değişikler oluyor. İşler istediğimiz gibi gitmese bile, sonuçlarına katlandık. Peki biz, kendi kanatlarımızla gerçekten de uçmayı öğrenebildik mi? Bizi hayal kırıklığına uğratan yaptıklarımızla yüzleşebildik mi? Ve en önemlisi de kendi cesaretimizle başardığımız küçük zaferlerimizden gurur duyduk mu?
Önümüzdeki günlerde yepyeni bir yılın içine gireceğiz. Önüme sunulan yeni yılın yeni hayatı için, güçlü ve cesaretli durmayı kendime rehber edeceğim. Ne de olsa yolculuğumuz devam ediyor. Yolu tamamlamak için değil, yolda yaşananları kendi lehime değiştirmek için, yaşamaya çalışıyorum.
Duygularımızı ve düşüncelerimizi tam olarak ifade edebileceğimiz, içimizde yatan cesaretimizin verdiği kudretle, büyük başarılar edeceğimiz bir yılın içinde olalım istiyorum. Hepinize sevgiler.
