Hello.
Many of you know that I love natural life and nature very much. When I moved here from the big city, I completed 4 years without any difficulty in adapting. If someone else was in my place, maybe it would be difficult for me, but I did not have any difficulty. I always prefer nature instead of crowded concrete cities. Also, people in big cities have concretized each other just like the buildings. In the old times, people used to be warm towards each other, but now, as the cities have grown, people have become more alienated from each other.
So it was not difficult for me to leave the big city. The only problem is that you can reach everything easily in big cities. Luckily there is online shopping and I can buy whatever I need from there. People here are very friendly. For example, when we go to the grocery store, we always say hello to each other. Sometimes they ask me for coffee and I accept so as not to offend them. That's why it can take me a couple of hours to go to the grocery store and come back home when it should take 5 minutes. I have no complaints about this situation.
Today, when I went to the market again, my neighbor at the top of our neighborhood invited me to his garden. She has been here for two years and we met her this year. She is a retired teacher. During the pandemic, he and his wife got tired of the big city and moved here. Their house is one-story with a large garden. Before I met her, I used to hear the sounds of ducks and chicks whenever I passed by. Curiosity got the better of me and I would look over the garden wall and watch the animals. One day she told me that she wanted to give me some duck eggs as a gift and that's how we met. Now that we have met, whenever I feel bored, I go to the garden of this house. I watch the chickens and ducks. Apart from the animals, there are many quince trees in her garden and whenever she sees me, she always offers me quince.
Our neighbor will leave in the winter. They have to go to their houses here in summer and in the city in winter. They will still come occasionally to take care of the animals. When they are not here, their neighbors who live in the house across the street will feed the animals. There is always this kind of solidarity in small places. For example, this year the whole neighborhood helped the teacher woman I mentioned to make preparations for the winter. They helped her make tomato paste and juice.
We continue to learn many things here. We have learned to make some of the natural products in our own home. Of course, we still have shortcomings, but fortunately we have neighbors who support us to complete our shortcomings. Next year we will make winter clothes with their knowledge. Of course, I also help them with what I know. For example, many of them are still not very good with technology. I always support them in this regard and they always call me when they don't know. I take care of my neighbors who need help in this regard. In a way, we share information among ourselves. I think this is a very good thing.
I don't know if I will move from here in the future, but if I do, it will be difficult for me. I am so used to this place and village life, let's leave everything aside. It is very difficult for me to leave the greenery and fresh air. Apart from that, I am never bored here because everyone is very interested in each other. When I get bored, I go out to get some fresh air. Neighbors who see me invite me to their gardens or houses for a cup of coffee or to offer me some food they have prepared. There is no feeling of being alone here.
For example, whenever I get sick, they always call and ask how I am. Some of them share with me their natural remedies for my recovery. They are even curious even before I get sick. When they don't see me for a day or two, they call and ask me why don't you show up, is something wrong. I think many of us need this. People started to change as cities grew. If someone gets into a fight, most of them just walk away without separating them. If someone needs help, they ignore it. This is happening in my country and many other countries. I feel like people are slowly losing their compassion. And the most important thing is that we are getting more and more lonely as time goes by.
I hope that one day people will realize that this world is mortal and that it is important to share kindness. We will not be able to put any of the material things in our grave when we die and take them to the next world. So we need to stop, take a breath and enjoy life.
Take care until we meet again. Keep a smile on your face. Smile and greet people you meet on the road tomorrow.
love.💜
PS: Just before I finished and published the article, the doorbell rang. My neighbor, who lives on the bottom floor of the apartment, brought us pastries that she made with her own hands. We have a custom here. When we offer something to someone with our own plate, that plate is never returned empty. We had offered her something before and they had left our plate. She brought it back today and added this beautiful pastry that she prepared herself.
TÜRKÇE
Merhabalar.
Doğal yaşamı ve doğayı çok sevdiğimi bir çoğunuz biliyor. Buraya büyük şehirden taşınınca adapte olma konusunda hiç zorluk çekmeden 4 seneyi tamamladım. Benim yerime başkası olsa belki bu konuda zorlanabilir ama ben zorlanmadım. Kalabalık beton şehirler yerine her zaman doğayı tercih ederim. Ayrıca büyük şehirlerde insanlar da birbirlerine tıpkı binalar gibi betonlaştı. Eski zamanlarda insanlar birbirlerine karşı sıcak davranırlardı ama artık şehirler büyüdükçe insanlar birbirine daha da yabancılaştı.
Bu yüzden büyük şehirden ayrılmak benim için zor olmadı. Sadece tek sorun büyük şehirlerde her şeye kolay ulaşabiliyorsun o kadar. Neyse ki online alışverişler var ve neye ihtiyacım oluyorsa oradan alabiliyorum. Burada insanlar çok sıcak kanlılar. Mesela bakkala giderken mutlaka birbirimize selam veririz. Bazen kahve içme teklifinde bulunurlar ve onları kırmamak adına kabul ederim. Bu yüzden bakkala gidip eve dönmem 5dakika sürmesi gerekirken bir kaç saati bulabiliyor. Bu durumdan hiç şikayetçi değilim.
Bugün yine markete gittiğim bir saatte mahallemizin en başında bulunan komşum beni bahçesine davet etti. O buraya geleli iki sene oldu ve onunla bu sene tanıştık. Kendileri emekli öğretmen. Pandemi zamanında büyük şehirden bunalıp eşi ile buraya yerleştiler. Evleri tek katlı ve geniş bahçeli. Onunla tanışmadan önce ne zaman oradan geçsem ördek ve civciv sesleri işitirdim. Merakıma yenik düşerek bahçe duvarından içeriye bakarak hayvanları izlerdim. Bir gün geçerken bana ördek yumurtalarından hediye etmek istediğini söyledi ve bu sayede tanıştık. Artık tanıştığımız için ne zaman canım sıkılsa hemen bu evin bahçesine gidiyorum. Tavukları ve ördekleri izliyorum. Hayvanların haricinde bahçesinde bir sürü ayva ağacı var ve beni ne zaman görse mutlaka ayva ikram eder.
Komşumuz kışın buradan ayrılacak. Yazın burada kışın da şehirde bulunan evlerine gitmek zorundalar. Yine de ara sıra gelecek hayvanlarla ilgilenecekler. Onların olmadığı zaman hayvanları karşılarında bulunan evde yaşayan komşuları besleyecek. Küçük yerlerde bu tarz dayanışmalar hep vardır. Mesela bu sene bahsettiğim öğretmen kadına bütün mahalle kış için hazırlıklar yapmasına yardım ettiler. Ona salça ve meyve suyu yapmasına destek oldular.
Burada bir çok şeyi öğrenmeye devam ediyoruz. Kendi evimiz de doğal ürünlerin bir kısmını yapmayı öğrendik. Tabi ki hala eksiklerimiz var ama neyse ki eksiklerimizi tamamlayan için bize destek olan komşulara da sahibiz. Seneye onların bilgileri ile kışlıklar yapacağız. Tabi ki ben de onlara kendi bildiklerimle yardımlar yapıyorum. Mesela bir çoğu teknoloji ile hala çok fazla iyi değil. Bu konuda onlara her zaman destek oluyorum. Bilmediklerinde mutlaka beni arıyorlar. Bu konuda yardıma ihtiyacı olan komşularımın işlerini hallediyorum. Bir bakıma kendi aramızda bilgi paylaşımı yapıyoruz. Bence bu çok güzel bir şey.
İleride buradan taşınır mıyım bilmiyorum ama taşınırsam bu benim için zor olacak. Buraya ve köy hayatına çok alıştım. Her şeyi bir kenara bırakalım. Yeşillik ve temiz havayı bırakmak benim için çok zor. Bunları haricinde burada canım hiç sıkılmıyor çünkü herkes birbirleri ile çok ilgili. Canım sıkıldığında temiz hava almak için dışarı çıkıyorum. Beni gören komşular bahçesine ya da evine kahve içmeye ve hazırladıkları yiyeceklerden ikram etmek için çağırıyorlar. Burada insanın kendisini yalnız hissetme duygusu olmuyor.
Mesela ne zaman hastalansam mutlaka nasıl olduğumu merak edip arayıp sorarlar. Bazısı iyileşmem için doğal yöntemlerini benimle paylaşır. Hatta hastalanmama gerek kalmadan da merak ediyorlar. Beni bir iki gün görmediklerinde arayıp neden ortalıkta görünmüyorsun bir şey mi oldu diye endişelenip sorarlar. Bence bir çoğumuzun buna ihtiyacı var. Şehirler büyüdükçe insanlar değişmeye başladı. Birileri kavga etse bir çoğu ayırmadan oradan hızla uzaklaşıyor. Birilerinin yardıma ihtiyacı olduğunda görmezden gelebiliyor. Bu benim ülkem de ve bir çok ülkede yaşanıyor. Artık insanlar yavaş yavaş merhametini kaybediyor gibi hissediyorum. Ve en önemli şey zaman geçtikçe daha fazla yalnızlaşıyoruz.
Umarım insanlar bir gün bu dünyanın fani olduğunu ve iyiliğin paylaşmanın önemli olduğunu anlarlar. Maddi şeylerin hiç birisini öldüğümüz de mezarımıza koyup öteki dünyaya götüremeyeceğiz. Bu yüzden biraz durup soluklanmalı ve hayatın tadını çıkarmalıyız.
Tekrar görüşene kadar kendinize iyi bakın. Yüzünüzden gülümseme eksik olmasın. Yarın yolda karşılaştığınız insanlara gülümseyin ve selam verin.
sevgiler.💜
Dipnot; Ben makaleyi bitirip yayımlamadan hemen önce kapı çaldı. Apartmanda en alt katta oturan komşum bize elleri ile yaptığı poğacalardan getirmişti. Bizim buralarda bir âdet var. Birilerine kendi tabağımızla bir şeyler ikram ettiğimiz de o tabak asla boş geri getirilmez. Daha önce kendisine bir şeyler ikram etmiştik ve tabağımız onlarda kalmıştı. Bugün geri getirmiş ve getirirken de içerisinde kendi hazırladığı bu güzel hamur işini eklemiş.
