TR
Merhaba!
Nasılsınız? Umarım güzel bir hafta geçirmişsinizdir. Benimki biraz çalkantılıydı doğrusu, haftaya biraz sancılı başladım ama sıkıntı yok; toparlıyorum. Bir sonraki hafta da umuyorum ki bu haftadan çok daha iyi olacak. Uzun zamandır bir şeyler yazmadığımı hepiniz biliyorsunuz. Bu sebeple bu hafta ortaya karışık etkinliği için ne yazsam acaba diye düşünmekten tam da karnıma ağrılar giriyordu ki başıma gülünç bulduğum bir olay geldi. Instagramda boş boş dolaşırken üniversiteden bir arkadaşımın profiline denk geldim. Üniversitedeyken çok samimi değildik, gerçi sınıfımız yirmi küsür kişiden oluştuğu için herkes birbirini tanır ve birbiriyle konuşurdu. Sonradan sınıf mikserin biri yüzünden Tellioğulları-Seferoğulları gibi ikiye bölündü ama bu arkadaş ile aramızda herhangi bir sorun yaşandığını anımsamadığım için kendisini arkadaş olarak eklemekte bir sakınca görmedim. Kendisi de arkadaşlık isteğimi onayladı ve geri dönüp beni takip etti. Buraya kadar her şey normal ama hemen saniyesinde beni takipten çıkması ve çıkarması itiraf edeyim ağzımın ciddi manada beş karış açılmasına neden oldu. Hiç beklemediğimden olsa gerek. Baya bir boş bulundum. Bozuldum da. Kendimi sorguladım acaba ben bu kıza bir şey mi yapmıştım, birebir bir sorunumuz mu vardı diye. Sınıfta baya başrolünde benim olduğum trajikomik olaylar yaşandığını kabul ediyorum. Sonu hocayla mahkemelik olmaya kadar gitmişti hatta ama ne kadar düşünsemde bu kıza herhangi bir şey yaptığımı anımsayamadım. Okul hayatımız boyunca benden tek kötü söz, davranış görmediğine yemin edebilirim. Tabii sonra hatırladım ki bu kız sınıfın mikseri olarak adlandırdığım şahsiyetin arkadaşlarındandı. Yani aslında sorun benim yaptığım bir şey değil, sadece arkadaşının benden ölümüne nefret etmesi. Ama yani… Mezun olmamızın üzerinden bile koskoca on bir sene geçti.
Bu nedenle o dönemde yaşanan olayların nefretini hala canlı tutabilmesi beni aşırı şaşırttı doğrusu. Üstelik o dönem yaşanan olayların kendisiyle bir bağlantısı olmadığı halde. Sanırım ben asla kin gütmeyi başaramayan bir insan olduğum için başka insanların bir şeyleri bu kadar sene içinde büyütebilmesini, büyütmeye devam etmesini tuhaf buluyorum. (Bu miksere de mezun olduktan iki sene sonra alan sınavında denk gelip gülümsemiştim de bana suratını çevirmişti zaten 😂) Bana yapılan şeyleri -affedilemeyecek boyutta değilse- çoğunlukla bir süre sonra unutuyorum. Biriyle çok sorun yaşasam bile bana bir adım atıldıysa, bu adamı asla görmezden gelmem. Çevremde bunu salaklık olarak tanımlayan bazı insanlar var ama ben kin gütmenin, öfkenin ya da bu tarz olumsuz duyguların karşı taraftakinden çok bizi aşağı çektiğine inanıyorum. Hayatımda kalıcı bir yere sahip olmayan ya da çok yer kaplamayan insanlar için kendimi aşağı çekmenin bir anlamı olmadığını düşünüyorum. Sonuçta ne demiş Coretta Scott King: “Nefret dayanılamayacak kadar büyük bir yüktür. Nefret edilenden çok nefret edene zarar verir.” kaynak
Herkesin merakla beklediği o satırlardayız sanırım :D. Ama bu sefer isteneni verebilecekmişim gibi hissetmiyorum. Çoook yoğun geçen 2 haftalık vize programımdan sonra tekrar buradayım. Tam vize haftamdan önce ufak bir kaza geçirmiştim biliyorsunuz. Bunun acısı geçti ama hayatıma ufak bir etkisi oldu. Onunla uğraşmaya devam ediyorum. Onun haricinde her şey harika gidiyor diyebilirim.
Tiramisu yiyen martı olur mu hiç? Böyle düşünmeyin bence. Bazı martilar vardir tiramisu için can bile verirler. Mesela gecen hafta kahve içerken bu martıyı gördüm. Fotoğrafta gördüğünüz nu martı masadaki tiramisu icin adeta aşeriyordu. O yüzden masadaki insanlarin kalkmasını bekliyordu. Masadakiler kalktığı anda tiramisuya o kadar hızlı saldırdı ki fotoğrafını bile çekemedim... Afiyet olsun.
İşte böyle sevgili dostlar. Böylece karmakarışık bir etkinliğimizin daha sonuna geldik. Bizden desteklerini esirgemeyen ve @trliste'mize durmaksızın emek harcayan @damla'ya ve topluluğumuzun değerli küratörlerine ve destekleyen herkese şimdiden teşekkür ederim. Önümüzdeki hafta 4. Bölüm'de ve çok daha karışık bir yazıda görüşmek üzere. Sevgiyle kalın...
ENG
Welcome to the 3rd Part of our 777 event on Trliste, which was started by my friend @passenger777 in our community and in which @sudefteri and I took an active part. In this section, our community writers @pinkfurby5, @princeofbeyhive and @mehmetfix sent their articles and photos. I tried to put it together but it got really messy. I guess that's the fun part of this event. Anyway, I don't want to make it too long. So let the Mixed 777 begin!
Hello!
How are you? I hope you had a nice week. Mine was a bit turbulent to be honest, I started the week a little painfully, but it's okay; I'm wrapping up. I hope next week will be much better than this week. You all know that I haven't written anything in a long time. For this reason, I was having a stomach ache thinking about what to write for this week's mixed event, when an incident happened to me that I found ridiculous. While idly browsing through Instagram, I came across the profile of a friend of mine from university. We weren't very close when we were at university, but since our class consisted of twenty or so people, everyone knew each other and talked to each other. Later, the class was divided into two, Tellioğulları and Seferoğulları, because of one of the mixers, but since I did not remember any problems between us and this friend, I did not see any harm in adding him as a friend. He also approved my friend request and came back and followed me. Everything is normal so far, but I must admit that the fact that he unfollowed and unfollowed me in a split second made my mouth seriously drop open. Probably because I didn't expect it at all. I've been pretty empty. I'm upset. I questioned myself, did I do something to this girl, did we have a specific problem? I admit that there were quite a few tragicomic events in the classroom, in which I was the leading actor. It even went so far as to sue the teacher, but no matter how much I thought about it, I couldn't remember doing anything to this girl. I can swear that you never heard a single bad word or behavior from me throughout our school life. Of course, then I remembered that this girl was one of the friends of the person I called the mixer of the class. So actually the problem isn't anything I did, it's just that your friend hates me to death. But I mean… Eleven years have passed since we graduated.
For this reason, I was extremely surprised that the events that took place at that time could still keep the hatred alive. Moreover, even though the events that took place at that time had no connection with him. I guess because I'm a person who has never been able to hold a grudge, I find it strange that other people can grow and continue to grow things over so many years. (I came across this mixer during the field exam two years after graduation and smiled at him, but he turned his face towards me anyway 😂) I usually forget the things that were done to me after a while - unless they are to an extent that is unforgivable. Even if I have a lot of problems with someone, if he makes a move towards me, I will never ignore this man. There are some people around me who describe this as stupidity, but I believe that grudges, anger or such negative emotions pull us down more than the other party. I don't think there's any point in putting myself down for people who don't have a permanent place in my life or don't take up much space. After all, what Coretta Scott King said: “Hate is too great a burden to bear. It harms the hater more than the hated.” source
I think we are in those lines that everyone is eagerly waiting for :D. But this time I don't feel like I can deliver what is asked. I'm here again after a very busy 2-week visa program. As you know, I had a minor accident just before my visa week. The pain of this is gone, but it has had a small impact on my life. I continue to deal with it. Other than that, I can say that everything is going great.
Will there ever be a seagull that eats tiramisu? I don't think you should think like that. There are some seagulls that would even die for tiramisu. For example, I saw this seagull while drinking coffee last week. The seagull you see in the photo was literally craving the tiramisu on the table. That's why he was waiting for the people at the table to get up. As soon as the people at the table got up, he attacked the tiramisu so fast that I couldn't even take a photo of it... Bon appetit.