Greetings,
It's been a long time since I've written. Of course there are some reasons for this. Even as I'm writing now, I realize how far I've been away from here. When you take a break from your frequent habits, I feel a bit of a floundering syndrome. We all have habits, don't we? Like waking up on the left side of the bed.
Merhabalar,
Yazı yazmayalı uzun bir süre oldu. Tabi bunun bazı sebepleri var. Şu an yazarken bile buradan ne kadar uzak kaldığımı fark ettim. Sık sık yaptığınız alışkanlıklarınıza ara verdiğinizde, bir bocalama sendromu yaşarsınız ya biraz onu hissediyorum. Var dimi hepimizin alışkanlıkları? Uyandığımızda yatağın sol tarafından kalkmak gibi...
We are all actually acting in this world in attempts to make ourselves feel safe and happy. Inevitably, one wants to make oneself accepted by everyone and show one's talents. For this reason, everyone should know their own abilities, strengths, weaknesses and character traits very well. I also notice that some people expect everyone they talk to, including their loved ones, to be like them. So it can be really difficult for some people to accept a person as they are.
Hepimiz aslında bu dünyanın içinde kendimizi güvende hissettirecek ve mutlu olmamızı sağlayacak girişimler içinde hareket ediyoruz. İster istemez insan kendini bütünüyle herkese karşı kabul ettirmek ve yeteneklerini göstermek istiyor. Bu sebeple herkes kendi yeteneklerini güçlü ve zayıf yönlerini, karakter özelliklerini çok iyi bilmesi gerekiyor. Bir de dikkat ediyorum. Bazı insanlar, konuştukları insanların bunlara sevdikleri de dahil olmak üzere, herkesin kendileri gibi olmalarını bekliyorlar. Yani bir insanı olduğu gibi kabul etmek, bazıları için gerçekten çok zor bir hale gelebiliyor.
I wonder, when people criticize others, do they not realize that they are being criticized themselves? The main thing that makes us who we are is reaching our values and understanding ourselves very well. Once you know yourself, you need to know what you lack and what you need to correct.
Düşünüyorum da, insan başkalarını eleştirirken, kendisinin eleştirildiğini fark edemiyor mu? Bizi biz yapan asıl şey, değerlerimize ulaşmak ve kendimizi çok iyi anlamaktan geçiyor. İnsan kendini bildikten sonra, hangi eksiklerinin olduğunu ve neleri düzeltmesini gerektiğini bilmesi gerekiyor.
Due to my father's illness, the whole family gathered together in Antalya for the first time after a long time. It made me happy to be together with my family members, with whom I spent my childhood in the same house years ago. Now everyone has a career. They have a family they are responsible for and a social status. When we come together and talk, even though we are far away from each other, the longing for family that we all have accumulated over the years is reflected on our faces and in our conversations.
Babamın rahatsızlığı nedeniyle tüm aile uzun bir aradan sonra ilk kez Antalya'da bir araya geldik. Yıllar önce aynı evde çocukluğumu geçirdiğim aile fertlerimle bir arada olmak beni mutlu etti. Artık herkesin bir kariyeri var. Sorumlu oldukları bir aileleri ve sosyal statüleri var. Birbirimizden uzakta da olsak bir araya gelip konuştuğumuzda hepimizin yıllar içinde biriktirdiği aile özlemi yüzümüze ve sohbetlerimize yansıyor.
As generations of families living in a time when television, radio and telephones were not used much at home, we all have manners, respect and habits left over from those times. My brother and I have the characteristic of not being able to stay at home in sweaters or sweatpants. No matter how cold it is, we have the habit of wearing shorts, t-shirts and comfortable clothes at home. When my brother eats, he always wants to see the serving plate on the table. My sister never uses fabric softener when washing clothes. When my mother sits on the sofa, she always wants to put a soft pillow behind her.
Televizyonun, radyonun ve telefonun evde çok fazla kullanılmadığı bir dönemi yaşayan aile kuşakları olarak hepimizin, o dönemlerden kalan bir terbiyesi, saygısı ve alışkanlıklarını da gün yüzüne çıkıyor. Benim ve abimin, evde kazakla ya da eşortmanla duramama gibi bir özelliğimiz var. Hava ne kadar soğukta olsa, mutlaka evde altımıza şort, üstümüzde tişort ve rahat kıyafetler gezme alışkanlıklarımız var. Kardeşim, yemek yerken, mutlaka servis tabağını masada görmek ister. Ablam çamaşırları yıkarken asla yumuşatıcı kullanmaz. Annem kanepeye otururken, arkasına mutlaka yumuşak bir yastık koymak ister.
Now I can better understand that our character traits come from the communication, the things we saw and the behaviors we experienced in the family many years ago. We were able to show each other the most important behavioral traits that affect people's daily lives, just like we used to
Şimdi bakıyorum da, bizde oluşan karakter özelliklerimiz, yıllar önce yaşadığımız, aile içi iletişimden, gördüklerimizden ve aile içi davranışlarından geldiğini çok daha iyi anlayabiliyorum. İnsanların günlük yaşamlarını etkileyen en önemli davranış özelliklerimizi, tıpkı eskiden olduğu gibi, birbirimize gösterebiliyorduk.
We generally try to understand people's personalities from our own point of view. When we see behavior that doesn't seem right to us, for some reason we tend to condemn and belittle. The right thing to do is to see the facts as they are, respect everyone's point of view, and avoid sarcasm and harsh words.
Biz genel olarak insanların sahip oldukları kişilikleri anlama konusunda, kendi bakış açımıza göre değerlendirme çabası içine giriyoruz. Bize doğru gelmeyen davranışlarını gördüğümüzde, nedense bir kınama ve küçük görme eğiliminde oluyoruz. Doğru olan ise, gerçekleri olduğu gibi görerek, herkesin bakış açısına saygı göstererek, kinayeli ve sert sözlerden kaçınmaktır.
I think that the spontaneous formation of some of our behaviors is also the level of civilization of the geography we live in, which directs social behaviors. As individuals, we gain some behavioral characteristics by adapting to social behaviors that have formed spontaneously or that we call culture. By passing on these experiences to younger generations in the future, we are in a way guiding them.
Bazı davranışlarımızın kendiliğinden oluşması da toplumsal davranışlara yön veren, yaşadığımız cografyanın medeniyet seviyesi olduğunu düşünüyorum. Bireyler olarak, kendiliğinden oluşmuş ya da kültür diye adlandırdığımız toplumsal davranışlara ayak uydurarak, bazı davranışsal özellikler kazanıyoruz. Bu deneyimlerimizi ilerleyen dönemlerde, genç kuşaklara aktararak, bir nevi onlara yol gösteriyoruz.
