Nie wiem czy wiecie, ale Ministerstwo Rozwoju i Technologii rozpoczęło rundę konsultacje publicznych oraz międzyresortowych. Moim zdaniem problem mieszkaniowy dotyczy każdego z nas bowiem ceny najmu, opłat za mieszkanie czy nawet materiałów budowlanych są wynikiem tego, że gros mieszkań jest nabywanych jako inwestycje, a przy stopie zwrotu z najmu (która jest niższa niż oprocentowanie obligacji) i ryzykach, nie trafiają na rynek najmu, czy wtórny. Poniżej przedstawiam swoje uwagi i zachęcam was do przesłania swoich. Opinie i uwagi można zgłaszać na adres e-mail: nastart@mrit.gov.pl.
Więcej informacji o projekcie można znaleźć tutaj :
https://www.gov.pl/web/rozwoj-technologia/kredyt-mieszkaniowy-nastart-na-sciezce-legislacyjnej
Szanowni Państwo,
Pozwalam sobie wyrazić stanowisko co do projektu ustawy o kredycie mieszkaniowym #naStart, jako profesjonalny pełnomocnik świadczący pomoc prawna i specjalizujący się w prawie mieszkaniowym. Zawodowo obsługuję ponad 300 wspólnot mieszkaniowych, jak również obsługuję podmioty zajmujące się wynajmem lokali, w tym z udziałem Skarbu Państwa, które wynajmują ponad 9 tys. lokali.
Abstrahując od celu politycznego, uważam, że rozwiązania ustawowe powinny być wprowadzane dla osiągnięcia jakiegoś określonego celu. Cel winen wyznaczać zidentyfikowany problem.
Jak zdefiniowany jest problem, jak zdefiniowany jest tzw. 'kryzys mieszkaniowy', że proponowana rozwiązanie ma go rozwiązać.
Z pewnością rozszerzenie programu (względem jego poprzedników) o SIM czy TBSy jest dobrym krokiem, ale w dalszym ciągu - moim zdaniem - nie przybliża do rozwiązania problemu mieszkaniowego.
W mojej ocenie, przedstawiony projekt, będzie tylko pogłębiał problemy stworzone przez program Bezpieczny Kredyt 2% i nie pozwoli na osiągnięcie zamierzonych celów - chyba, że celem jest utrzymanie wysokich zysków branży deweloperskiej, wzrost cen nieruchomości, wzrost cen materiałów budowlanych, starzejący się i nieprzystosowany zasób państwowy i komunalny a przez to uspołecznienie kosztów transformacji energetycznej.
Jeżeli nie da się uniknąć wprowadzenia programu #naStart, uprzejmie proszę o przeanalizowanie możliwości ograniczenia jego negatywnych wpływów poprzez:
- Wprowadzenie zakazów zbywania mieszkań przez gminy, w których czas oczekiwania na lokal socjalny przekracza np. 9 miesięcy.
- Nowelizację ustawy o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych (i innych ustaw szczególnych), w taki sposób by np:
- uniemożliwić pod rygorem utraty bonifikaty zbycia lokalu przez okres co najmniej 5 lat, albo
- zakazać zbywania mieszkań będących własnością Skarbu Państwa,
- usunięcie zwolnienia podatkowego z ustawy o PIT w związku z nabyciem lokalu z bonifikatą,
- Zmniejszenie kwoty wynagrodzenia wolnej od zajęcia komorniczego do 80% minimalnego wynagrodzenia,
- Nowelizacja ustawy o ochronie praw lokatorów, w ten sposób aby gmina miała obowiązek przystąpić do postępowania eksmisyjnego i zmianę daty początkowej odpowiedzialności gminy względem właściciela lokalu - dziś gminy nie wstępują do postępowań i są przez to premiowane a jak wstępują to też są premiowane jeśli przedłużają postępowanie, oprócz tego same tempo postępowania sądowego (datą początkową odpowiedzialności gminy powinna być nie prawomocność wyroku eksmisyjnego, tylko data wytoczenia powództwa o eksmisję, w którym przyznano uprawnienie do lokalu socjalnego),
- uruchomienie programu dla gmin i osób prawnych z udziałem Skarbu Państwa finansującego remont i modernizację lokali mieszkalnych bez możliwości ich sprzedaży, lecz po obniżonej stawce czynszowej ustalanej np wg stawek obowiązujących dla zasobu komunalnego (nie socjalnego),
- Przyspieszenie postępowań sądowych,
- Ucentralnienie zadania własnego gminy polegającego na zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych mieszkańców poprzez wprowadzenie mechanizmu partycypacji w jego kosztach budżetu państwa albo wprowadzenie funduszu/agencji najmu, który pośredniczyłby w najmie w taki sposób, że w zamian za obniżenie stawki czynszowej taki fundusz byłby współodpowiedzialny za czynsz i inne opłaty, które najemca funduszu/agencji miał płacić.
Moim zdaniem, problemem nie jest dostępność mieszkań (brak podaży), tylko ich niedostępność cenowa, która wynika z :
- krótkowzrocznego gospodarowania lokalami komunalnymi i państwowymi (sprzedaż z bonifikatami),
- faktycznej skrajnej nierówności stron stosunku najmu, która powoduje, że właściciele mieszkań nie chcą ich wynajmować,
- programów finansujących.
Gdyby pojawiła się konieczność uzupełnienia, którejkolwiek z podniesionych kwestii służę pomocą
