Greetings, here I am with a casual post. This time, after a long break, I'm not going to write about my photos but about my thoughts. About the feelings that traveling gives me. I wonder if I am the only one who feels this way.
First of all, let me tell you that I am a person who loves traveling, I love exploring places, I love wandering around. I especially love historical places and you already know that because I shared most of them with you on Hive. If you live in a place like Istanbul, it can take a very long time to go somewhere and come back. For example, it takes about 2 hours to leave the house and go to Eminönü, the last place I shared with you. If you say about 2 hours for the return journey, I spend 4 hours on the road. This doesn't make me feel weird, I just get angry because I'm stuck in traffic or because the city is so crowded and this is normal, everyone experiences this, right? When it comes to changing cities, I have a strange feeling.
Moving from one city to another sometimes creates excitement in me, especially if I'm going to be with people I miss, but there's also a feeling that I can't really describe and it bothers me. This feeling doesn't want me to go on the road. I don't even want to travel for 2-3 hours, not because I don't like where I'm going, but I don't want to go there and the only reason for that is the journey. But traveling in the city doesn't evoke such a feeling. For example, it takes me 5-6 hours to get to Adana from the village where I live, and the night before I start this journey, this feeling starts to take over me. I think I shouldn't be on the road and I shouldn't go there, but why? I need to go there and I'm already bored in the village lol. It is really hard to describe it.
In the past I have postponed some trips for a few days because of this feeling. Especially if I made a sudden decision to travel, I postpone them. I think why am I leaving now, I can leave tomorrow and I just postpone it for no other reason. It's not because I'm too lazy, if I was too lazy to do something I would hear about it from people around me, but it's only when it comes to traveling. And to add another strange thing, this feeling disappears once I'm on the road. I don't feel terrible after I set off, but I have strange feelings until I do. There is nothing as hard as that first moment of getting on the bus lol.
The reason why I'm writing this post today is that I'm going on a long road trip today. I'm going from Istanbul to the village where I live and it's a 17-18 hour journey for me in total. Add in the waiting time between trips and it's almost a day. Oddly enough, I did it again. Normally I was going to start this journey yesterday, but I postponed it until today for my own reasons. Yes, I had some reasons, but I'm not sure if they prevented me from setting off.
Anyway, I will probably be on the road by the time you read this post, wish me good luck. Thank you so much for reading, I hope you are having a good day and all is well with you. See you soon!
TR
Selamlar, gündelik bir gönderiyle karşınızdayım. Bu sefer uzun bir aradan sonra fotoğraflarımla değil düşüncelerimle ilgili bir şeyler yazacağım. Seyahat etmenin bende oluşturduğu hisler hakkında. Acaba böyle hisseden tek kişi ben miyim merak ediyorum.
Önce şundan bahsedeyim, seyahat etmeyi seven bir insanım, bir yerleri keşfetmeyi, dolaşmayı seviyorum. Özellikle tarihi yerleri seviyorum ve bunu zaten biliyorsunuz çünkü çoğunu Hive'da sizlerle paylaştım. İstanbul gibi bir yerde yaşıyorsanız bir yere gitmek ve dönmek çok uzun sürebiliyor. Evden çıkıp sizinle son paylaştığım Eminönü'ne gitmek yaklaşık 2 saat sürüyor örneğin. Yaklaşık 2 saat de dönüş yolculuğu derseniz 4 saatim zaten yolda geçiyor. Bu bende garip bir his oluşturmuyor sadece trafiğe takıldığım için ya da şehir bu kadar kalabalık olduğu için sinirleniyorum ve bu normal, herkes bunu yaşıyor değil mi? Şehir değiştirmeye geldiğinde ise içimde garip bir his oluyor.
Bir şehirden diğerine geçmek içimde bazen heyecan yaratıyor, özellikle özlediğim insanların yanına gidiyorsam ama bunun yanında içimde tam olarak tarif edemediğim ve beni rahatsız eden bir his de oluyor. Bu his benim yola çıkmamı istemiyor. 2-3 saatlik bir seyahat bile yapmak istemiyorum. Gittiğim yeri sevmediğim için değil ama oraya gitmek istemiyorum ve bunun tek sebebi yolculuk. Ama halbuki şehir içindeki yolculuklar böyle bir hissiyat uyandırmıyor. Örneğin yaşadığım köyden Adana'ya gitmem 5-6 saat sürüyor ve bu yolculuğa çıkmadan önceki gece bu his içimi kaplamaya başlıyor. Yola çıkmamam gerektiğini ve oraya gitmemem gerektiğini düşünüyorum. Ama neden? Oraya gitmem gerekiyor ve zaten köyde sıkılıyorum lol. Bunu tarif etmek gerçekten çok zor.
Geçmişte bu hissiyat için bazı yolculuklarımı birkaç gün ertelediğim oldu. Özellikle ani bir şekilde seyahat etme kararı aldıysam onları erteliyorum. Niye şimdi yola çıkıyorum ki, yarın da çıkabilirim diye düşünüyorum ve sadece erteliyorum ortada başka hiçbir sebep yokken. Üşendiğim için değil, eğer bir şeyleri yapmaya üşeniyor olsam çevremden bunu duyardım ama sadece söz konusu yolculuk olduğu zaman böyle bir şey oluyor. Garip bir şey daha eklemek gerekirse bu hissiyat yola çıktıktan sonra kayboluyor. Yola çıktıktan sonra kendimi berbat hissetmiyorum ama çıkana kadar içimde garip duygular oluyor. O ilk otobüse binme anı kadar zor bir şey yok lol.
Bugün bu gönderiyi yazıyor olmamın sebebi de bugün uzun bir yola çıkacağım. İstanbul'dan yaşadığım köye gideceğim ve bu benim için totalde 17-18 saatlik bir yolculuk demek. Yolculuklar arasındaki beklemeleri de hesaba katarsak neredeyse bir gün yapıyor. İşin garibi bunu yine yaptım. Normalde bu yolculuğa dün çıkacaktım ama kendime göre haklı sebeplerle bugüne erteledim. Evet bazı sebeplerim vardı ama yola çıkmama engel miydi emin değilim.
Her neyse, siz bu gönderiyi okurken muhtemelen ben yolda olacağım, bana bol şans dileyin. Okuduğunuz için çok teşekkür ederim, umarım iyi bir gün geçiriyorsunuzdur ve sizin için her şey yolundadır. Görüşmek üzere!