Hello, dear friends.
We are characterised as a hospitable nation. This may be a characterisation either because we love to go to the guest house or because we love to host guests. Sometimes we go to the guest and stay there for hours. Even the friends or relatives we go to visit do not want to leave us. Of course, so do we. We want him to stay overnight. For this, we speak so many languages to our guests.
Today, while I was looking through my wife's books, a book called "Dictionary of Emotions" by Tiffany Watt Smith caught my attention. In the book, there were familiar emotions such as love, trust, love, compassion, compassion, fragility, pain ... etc. emotions. But among these emotions, I came across an emotion whose name I learnt for the first time and which was very interesting to me. The name of this emotion is AWUMBUK.
AWUMBUK: When a guest comes to your house, the name given to the feeling of emptiness and loneliness that occurs in the host after the guest leaves your house. [Source; Dictionary of Emotions Book] After the guests leave our house, a void collapses. The walls echo, the house that seemed cramped when they were there now feels strangely spacious. With some relief, it is as if a fog has now descended and for a while everything seems meaningless.
Many of us have felt this feeling. Even when a guest comes to our house and they leave a mess and we wait for them to leave, the feeling of sadness and melancholy that settles in our chest after they leave is called Awumbuk.
This feeling was first named Awumbuk by the Baining people living in the mountains of Papua New Guinea. These people believed that those who came to visit them left a weight behind. This oppressive feeling would last for three days, creating inertia and inattention, making it difficult for the family to tend to their homes and fields. Therefore, the people of Baining would leave a bowl of water outside when the guests left to absorb the heavy air. They would get up early the next day, pour this water on the roots of the trees and go back to the flow of their lives. [Source; Dictionary of Emotions Book]
Recently, my brother and my little nephew, whom I love very much, came to visit. I felt strange when they left our house. So the feeling I felt was Awumbuk.
I think you also feel this feeling and cannot name it. I wanted to share it.
See you in my next post. Take care 🙋♂️
Merhaba sevgili arkadaşlar.
Misafirperver bir millet olarak nitelendiriliriz. Bu ya misafirliğe gitmeği çok sevdiğimizden ya da misafir ağırlamayı çok sevdiğimiz için bir nitelendirilme olabilir. Bazen misafirliğe gider orada saatlerce kalırız. Hatta misafirliğe gittiğimiz arkadaş veya akrabalarımız bizi bırakmak istemez. Tabi ki biz de öyle. Yatıya kalmasını isteriz. Bunun için de misafirlerimize onca dil dökeriz.
Bugün eşimin kitaplarını karıştırırken yazarı Tiffany Watt Smith olan “Duygular Sözlüğü” adında bir kitap dikkatimi çekti. Merak edip incelemeye başladım. Kitapta bilindik duygular olan aşk, güven, sevgi, merhamet, kırılganlık, acı …vs. duygular vardı. Fakat bu duygular arasında adını ilk defa öğrendiğim ve bana da oldukça ilginç gelen bir duyguyla karşılaştım. Bu duygunun ismi AWUMBUK.
AWUMBUK: Evinize bir misafir geldiğinde, o misafir evinizden ayrıldıktan sonra ev sahibinde oluşan boşluk ve yalnızlık hissine verilen isimmiş. [Kaynak; Duygular Sözlüğü Kitabı] Misafirler evimizden ayrıldıktan sonra bir boşluk çöküyor. Duvarlar yankı yapıyor, onlar varken sıkışık gibi görünen ev, şimdi garip bir şekilde geniş geliyor. Bir miktar rahatlamayla beraber sanki şimdi bir sis çöküyor ve bir süre her şey anlamsızmış gibi geliyor.
Çoğumuz bu duyguyu hissetmişizdir. Hatta evimize bir misafir gelse ve misafirler ortalığı darmadağınık halde bıraksalar ve biz de artık gitseler diye beklediğimizde bile onlar ayrıldıktan sonraki göğsümüze oturan hüzün ve melankoli duygusuna bu isim verilir.
Bu duyguya Awumbuk ismini ilk defa Papua Yeni Gine'nin dağlarında yaşayan Baining halkı vermiş. Bu halk, ziyarete gelenlerin giderken bir ağırlık bıraktıklarına inanıyorlarmış. Bu baskı havası üç gün sürer, eylemsizlik ve dikkatsizlik yaratıp ailenin ev ve tarlalarıyla ilgilenmesini güçleştirirmiş. Bu yüzden Baining halkı misafirler gidince bu ağır havayı içine çeksin diye dışarıya bir kase su bırakırlarmış. Ertesi gün erkenden kalkıp bu suyu ağaç köklerine döküp hayatlarının akışlarına geri dönerlermiş. [Kaynak; Duygular Sözlüğü Kitabı]
Geçtiğimiz günlerde kardeşim ve çok sevdiğim küçük yeğenim misafirliğe gelmişti. Onlar evimizden ayrıldığında garip hissetmiştim. Demek ki hissettiğim duygu Awumbukmuş.
Sizlerin de bu duyguyu hissedip isimlendiremediğinizi düşünüyorum. Paylaşmak istedim.
Bir sonraki paylaşımımda görüşmek üzere. Kendinize iyi bakın 🙋♂️