Hello everyone again, how are you all, I hope you are all well. If you ask me, I feel a little empty after the exam, we can say that I have forgotten real life from studying all the time for a year. However, I had a lot of wishes while studying for the exam during the year, but now I feel reluctant for some reason. Another reason for my reluctance may be the hot weather. You know that Ordu has a humid region so it can be a little overwhelming.

In order to get away from the hot and humid weather of Ordu, we found the solution by going to the village on the weekend. When you go to the village, the air you breathe in as soon as you step out of the car can make you say thank goodness. Not to mention the fact that there was a little one waiting for us. If you ask who this little one is, it is a cat with a small belly and paws. By the way, we say "little one" but they just had kids :)) We thought it was very funny because she is only seven months old. We decided as a family to name her Boncuk - we were inspired by her eyes - and now I will share with you a photo of our little Boncuk.

Boncuk was an outcast when her mother left her behind when she took her other children with her a short time ago. But my grandfather took care of her and brought her to this day. Every day he carefully fed her baby food and took care of her.
Now he is taking care of his own kittens, life is really fast, especially when it comes to cats.

When I come to the village, I can get away from the problems that are clawing inside my head. Even seeing my grandparents makes me happy, they make me forget my troubles. Since there is usually water everywhere in the Black Sea Region, houses are not very close to each other, which is a feature I like. Since there is no one around the house, you can move as you want.
Although most people do not like this loneliness, I am in favor of it, it is a very good opportunity to listen to your head. It's really a great opportunity to sing songs, especially loudly, dance and play loud games.

Unlike me, visiting relatives in the village is still something that makes my mother happy. As much as I enjoy spending time alone or with few people, my mother, on the contrary, is a people person. This weekend they had a classic visit to relatives. They went to Gölköy district to visit my grandmother's aunt (98 probably 100 years old). My sister and I took this opportunity and stayed alone in the huge village house. It was a very good opportunity to get rid of the tiredness of the holiday until my sister said 'get up, let's clean the house, then we will spend time. Even though I didn't want to at first, I had to do it because my sister usually makes me do everything she says :/

After cleaning, we prepared something to eat and read the books we downloaded on our phones. Usually when I go to places far from home, I like to use my phone as my mobile library instead of carrying books.

After reading a book and watching something, we set to work to make ''Gözleme'' close to my parents' arrival.
While my sister was kneading the dough, I started to light the fire, which had become my duty. Since I am the fastest and easiest person in the house to light a fire, this job is usually left to me.

When the dough was kneaded, we quickly shaped and rolled out the phyllo dough, and by this time the fire was already lit.

But we forgot one detail that prevented us from getting the result we wanted. We had made some of them with cheese and when we put them on top of each other, they stuck to each other and fell apart when we separated them. There was also a sticking problem when we put them on the sheet at first. Later on, when we made the rest with sugar and the fire was full of embers, we put them on. In this way, we were able to save them a little bit.

Although it was not what we wanted in terms of shape, it was very delicious in taste.

My parents also liked it and enjoyed it.
After we had our dinner, my sister and I went for a nature walk. During these months you can see flowers all around you, especially daisies.

We took photos of the beauties we saw along the way. Our great uncle's cow, chicken and rooster were also in the frame. Fortunately, there is still a little animal husbandry in the village. This is how we are able to get fresh yogurt, milk, cheese and butter.
This is how I spent my weekend. I hope you had a nice weekend too. Thank you for reading. I am waiting for your comments :))

TR

Herkese tekrardan merhaba, nasılsınız hepiniz iyisinizdir umarım. Beni soracak olursanız sınavdan sonra biraz boşluğa düşmüş gibiyim, bir sene boyunca sürekli ders çalışmaktan gerçek hayatı unutmuşum diyebiliriz,. halbuki sene içinde sınava çalışırken bir sürü isteklerim vardı ama şuan nedense kendimi isteksiz hissediyorum. İsteksizliğimin diğer bir nedeni de sıcak havalar olabilir. Biliyorsunuz ki Ordu nemli bir bölgeye sahip o yüzden biraz bunaltıcı olabiliyor.

Ordu'nun sıcak ve nemli havasından biraz uzaklaşmak için biz de çareyi hafta sonu köye gitmekle bulduk. Köye gidince arabadan adımınızı attığınız anda içinize çektiğiniz hava size iyi ki dedirttirebiliyor. Bir de bizi bekleyen bir ufaklığın olması da cabası. Kim bu ufaklık diyecek olursanız küçük göbeği ve patileri olan bir kedi. Bu arada ufaklık falan diyoruz ama daha yeni çocukları oldu :)) Bize bu durum çok komik gelmişti çünkü henüz daha yedi aylık. İsmini ailecek karar vererek Boncuk koyduk - ismi koyarken gözlerinden esinlendik- şimdi sizinle küçük Boncuğumuzun fotoğrafını paylaşacağım.

Boncuk aramıza kısa bir süre önce annesinin diğer çocuklarını yanında götürürken onu geride bırakmasıyla dışlanan bir yavruydu. Ama büyükbabam ona bakarak bugünlere getirdi. Her gün ona özenle bebek mamaları yedirdi ve onunla ilgilendi.
Şimdi de o kendi yavrularına bakıyor, hayat gerçekten de çok hızlı gelişiyor özellikle söz konusu kediler olduğunda..

Köye gelince kafamın içini tırmalayan sorunlardan bir nebze de olsa uzaklaşabiliyorum. Babaannem , büyükbabam onları görmek bile beni mutlu ediyor , dertlerimi unutturuyorlar. Karadeniz Bölgesinde genellikle her yerde su olduğu için evler birbirine çok yakın değildir bu benim sevdiğim bir özellik. Evin etrafında kimseler olmadığı için istediğiniz gibi hareket edebiliyorsunuz.
Çoğu kişi bu yalnızlıktan hoşlanmasa da ben bundan yanayım, kafanızı dinlemek için çok güzel bir fırsat. Özellikle bağırarak şarkılar söylemek, dans etmek ve sesli oyunlar oynamak için gerçekten mükemmel bir fırsat.

Köyde akraba ziyaretleri hala da yapılması da benim aksime annemleri mutlu eden bir şey. Ben ne kadar yalnız ya da az kişiyle vakit geçirmekten zevk alıyorsam; annem de tam tersine çok insan canlısıdır. Bu hafta sonu da klasik bir akraba ziyareti gerçekleştirdiler. Babaannemin teyzesini (98 muhtemelen 100 yaşında da olabilir) ziyarete Gölköy ilçesine gittiler. Biz de ablamla bu fırsatı değerlendirip kocaman köy evinde yalnız kaldık. Bayramın yorgunluğunu üzerimizden atmak için çok iyi bir fırsattı gerçekten ta ki ablam 'kalk evi temizleyelim, sonra zaman geçiririz.' diyene kadar. Ben de başta istemesem de sonra paşa paşa yapmak zorunda kaldım. Çünkü ablam genelde her dediğini yaptırır :/

Temizlikten sonra yiyecek bir şeyler hazırlayıp telefonlarımıza indirdiğimiz kitapları okuduk. Genelde evden uzak yerlere gittiğimde kitap taşımaktansa mobil kütüphanem olan telefonumu kullanmayı seviyorum.

Biraz kitap okuyup bir şeyler de izledikten sonra annemlerin gelmesine yakın gözleme yapmak için işe koyulduk.

Ablam hamurunu yoğururken kendi görevim haline gelmiş olan ateş yakma işine giriştim. Evde en hızlı ve kolay ateş yakan kişi olduğum için bu iş genelde bana kalıyor.

Hamur yoğurulunca hızlı şekilde şekil verip açmaya başladık yufkalarımızı, bu sürede de ateş çoktan yanmıştı.

Ama şöyle bir ayrıntıyı unuttuk ki o da istediğimiz sonucu almamıza engel oldu. Şöyle ki bazılarını peynirli yapmıştık ve üst üste koyunca birbirlerine yapıştılar ve ayırırken parçalandılar.
Sacın üstüne koyunca da yapışma sorunu oldu başlarda. Daha sonradan geri kalanını şekerli yapınca ve ateş tam köz olunca koyduk. Bu sayede biraz da olsa kurtarabildik.

Şekil olarak istediğimiz olmasa da tat olarak gayet lezzetliydi.

Annemler de gelince beğendiler ve afiyetle yediler.

Yemeğimizi yedikten sonra ablamla biraz doğa yürüyüşüne çıktık. Bu aylarda dört bir yanınızda çiçekler görebilirsiniz özellikle de papatyalar.

Biz de yol boyu gördüğümüz güzelliklerin fotoğraflarını çektik. Büyük dayımızın ineği, tavuğu ve horozu da kadraja yerini aldı.

Köyde hala az da olsa hayvancılık devam ediyor neyse ki. Biz de bu sayede taze yoğurt, süt, peynir, yağ elde edebiliyoruz.
Benim bu hafta sonum böyle geçti. Umarım sizin hafta sonunuz da güzel geçmiştir. Okuduğunuz için teşekkür ederim. Yorumlarınızı bekliyorum :))