Selamlar.
Nasılsınız, umarım herkesin sağlığı yerindedir. Ben de iyi olmaya çalışıyorum.
Aslında bu bir Power Up yazısıydı, olacaktı yani onun için yazmıştım ama o gün kendimi pek iyi hissetmediğimden düzenleme işlerini yapamadığım için yayınlayamadım.
Şimdiyse o yazıya bazı eklemeler yaparak paylaşmak istedim. Günlüğümün eksik sayfası kalmasın diye. O kara ve o korkunç günü geride bıraktım artık, son kez anıp defteri kapatmak istedim belki de.
Sevgili @bemier'in yazmanın iyileştirdiğini söylediği postunu okuduğumda karar vermiştim buna ama sözlere bürünmesi yine biraz zaman aldı.
Evet yazmak iyileştirirdi bunun farkındaydım ama iyileşmek istemeye, buna cesaret etmeye de inanmak gerekiyordu. Şimdi o inancı hissediyorum kendimde ve iyileşiyorum..
-günler öncesi-
Yine masanın başına geçtiğimde aklımda birçok konu vardı paylaşmak istediğim. Hatta birine karar vermiş gibiydim. Tahmin ettiğiniz üzere okuduğum bir kitapla ilgiliydi bu yine. Çünkü son okuduğum kitabın içeriğinden çok ona ulaşılma aşaması ilgi çekiciydi ve heyecanlı bir hikâyesi vardı. Ben de bunu sizlerle paylaşmak ve heyecanıma ortak etmek istemiştim. Fakat sonra bundan vazgeçtim.
Geçenki yürüyüş ve sonrasında yaptığım minik kırtasiye alışverişini anlatmak geldi içimden. İkizler burcunun temel özelliği olan anında karar değiştirebilme kabiliyeti yine kendini gösteriyordu burada.
Burçlara inanır mısınız bilmem ama beni yanıltan bir şey olmadı şimdiye dek. Nokta atışı tespitler er geç gerçekleşti. Bazı aylarda doğan kişilerin hatta aynı isme sahip insanların aralarında gizli bir bağ var, buna inanıyorum. Henüz tanışmamış olsak da bazı kişilerin bizi itmesi veya kendine çekmesi de ilginç. Daha dünyada var olmadan önce tanışıyor olma fikri hâlâ cazibesini koruyor benim için. 🙆♀️
Buradan geçmeyi seviyorum. Yol boyunca kocaman çınar ağaçlarının yanından yürümek ve gölgesinde soluklanmak hoşuma gidiyor. Bu kez annem de vardı yanımda. Bankta oturduk ve biraz sohbet edip içeceklerimizi yudumladık. O şifa buldukça bana olan davranışları da gözle görülür şekilde düzelmeye başladı. Belki ileride birbirimize daha yakın olabiliriz. Sevgisiz büyüyen ebeveynler sevgilerini göstermekte zorluk yaşayabiliyor. Tatmadığı bir duyguyu eşine, evladına gösteremiyor belki de. Bunun farkında olmak ve değişmek, o bağı kesmek ve yeniden sevgiyi yeşertebilmek gerekiyor. En önemlisi de yaptıklarının farkında olmak.
Hiçbirimiz geçmişi değiştiremeyiz ama geleceği inşa etmek bizim elimizde. Şu anın kıymetini bilmek ve yaptıklarından ders alıp pişman olarak telafi etmek, anahtarı bunun. Gerçek bir pişmanlık yaraları da tamir ediyor zamanla.
Bazen aklıma geliyor da insanlar ne kadar basit düşünüyor ve bir başkasında hangi sözünün yaralayıcı bir kılıç etkisi gösterebileceğini anlamıyor. Umarım anlamıyordur da bilinçli yaptığı bir hareket değildir bu. Seni tanımadan, neler yaşadığını bilmeden zihninden geçen, kendi inandığı fikriyle hüküm verebiliyor. Belki seni intihara sürükleyen, gözünü kırpmadan bu girişimde bulunduğun, buna sebep olan annenle ilgili dertleşmelerini kendine malzeme edebiliyor. Ne yaşadığının zerrece umrunda olmadığını anladığın an, iki damla yaş da onun için dökülüyor gözlerinden.
Bu satırları yazdıktan sonra, geçenlerde okuduğum şu incecik kitap geldi aklıma. İsminden ve kapak resminden dolayı çocuk kitabı sanmakla hata etmişim. Sırf sepetimi kampanya oranına tamamlamak adına sipariş etmiştim. Hem de bir değil iki tane. 🙇🏻♀️
Okuduktan sonra beğenirsem diğerini bir çocuğa hediye etme düşüncesindeydim. Ama şimdi baktığım yerden, asla aynı fikirde olmadığımı görebiliyorum. Kötü bir kitap mıydı asla değil fakat içindeki bazı öyküler geçmişte yaşadıklarımı tekrar hatırlattı bana. Kimseye önerebileceğim bir şey de değil maalesef. Özellikle üzücü hikâyeleri okuyamayanlar için değil kesinlikle.
Zeynep Yiğit'ten Babamı Dövmüşler. Öğretmenim Dergisi Yayınları'ndan çıkmış, ilk defa duyuyordum bu yayınevini. Yazarın da ilk kitabıymış. Arka kapak yazısını, elime geçtikten sonra okuduğumda anlamıştım basit bir içerik olmadığını.
Yazdıkları ve yazacakları ile "ben de varım" diyen yazarın en önemli özelliği; içinde kaybetmediği çocuksuluğu ile dış dünyaya yansıtmadığı karanlıklar içinde çektiği çileleri. O, o kadar içimizden biri ki; bir otobüste giderken başını cama dayamış düşünen bir yolcu veya çevresinde olup bitenlere bıyık altından tebessüm eden bir gözlemci. O sen, ben, biz kısaca hepimiz.
(Arka Kapak)
Kapak fotoğrafı çocuk kitaplarını çağrıştırdıysa da içerik öyle değildi. (Ayrıca fotoğraf da bir garip.) Kitap ismi de bence içindeki hisleri yansıtmıyordu. Tek bir olay örgüsü var sanmıştım, incecik olduğu için ama içinde birçok farklı öykü ve birçok insan hikâyesi vardı. Geneli de mutsuzluk içerikli.
Eski acıklı Yeşilçam filmlerinden fırlamış gibi olan 2012'de basılan bu kitaptan neden bahsettim şimdi bilmiyorum. Yazının seyri değişti birden bire. Aklıma gelen ve beni üzen yorumdaki cümlenin etkisi oldu sanırım ama önemli değil artık. Bu yazıya hapsedeceğim onu ve bir daha beynime hücum edemeyecek. Şimdiden iyi hissettim bile kendimi.
Eylül ayında okullar açıldığından, benim için biraz da kırtasiye ayı. İhtiyacım olmayan herhangi bir defter veya kalemi aldığımda neden bu kadar mutlu oluyorum ben de bilmiyorum. Raflardaki rengarenk kırtasiye ürünlerini incelemek, onlara dokunmak ve beğendiklerimi satın alıp eve götürmek hoşuma gidiyor. Bu spiralli defteri, kıyıp da kullanamadıklarımın yanına göndermek istemedim bu kez. Bir yılda okuduğum tüm kitapların isimlerini yazacağım sanırım.
Sadece kitap, yazar ismi, yayınevi ve sayfa sayısı olacak burada. Kitap hakkında bilgileri ve alıntıları yazdığım başka bir ajandam var nasılsa. Bunu sadece listeleme olarak kullanmak istiyorum. 2020'den itibaren not alıyorum. Öncesi çok düzensizdi. Renkli kalemler de çok şeker değil mi? Yeşilli olanlardan biri de sevdiğim bir arkadaşıma gidecek. 🐻
İthaki'nin japon klasiklerini edinmeye çalışıyorum. Aralarından okuduklarım oldu, sevdiğim ve pek o kadar ilgimi çekmeyenler de. Fakat bu ajandası hoşuma gitti. Japon teması olduğu için aldım. Belki serideki kitaplarda altını çizdiğim cümleleri yazarım belki de boş bırakırım emin değilim şu an.
Kendime söz verdiğim için bu ay da kitap almadım hiç. Aklımda bir seri var. Diana Gabaldon'ın kitaplarını hep merak ediyordum ama hiç okumamıştım. Outlander dizisinin ilk bölümünü izledikten sonra tam benlik bir evren olduğunu anladım. Sanki bir anda izlersem bitecekmiş hissi geldiği için hızlıca bakıp geçemiyorum bölümlerine. Sevdiği kuruyemişi en sona bırakan arkadaşım gibi hissettim kendimi. Burayı okuyorsan eğer evet senden bahsediyorum.
Daha önce bu seriyi okumuş veya diziyi izlemiş birileri olsa da muhabbet etsek keşke. 🙆♀️
-bir gün önce-
Allah'ın sevgili kuluymuşum ki bu sözleri yazdıktan günler sonra ve paylaşmadan hemen önce sevgili @mukadder'in şu postuyla karşılaştım. Heyecanla okudum tabii ki. O diziyi izlemiş bitirmiş bile. 🙆♀️
Ben daha başındayım, kitap serisini alıp okuduktan sonra mı diziye devam etmeliyim yoksa bu önemli değil mi bilemiyorum ama en yakın zamanda tekrar buluşacağımı düşünüyorum. Eğer final sezonu yayınlanırsa bu buluşma daha erken olur bence. 😌
-günümüz-
Kasıma kadar kitap almama sözümü yerine getiriyorum hâlâ. Bu konuda zorlandığım zamanlar oldu, hatta dün gece çok yaklaşmıştım buna.
Twitter'da bir kitaptan bahsedilen tweet gördüm. Eser ciltli ve kaynak kitap niteliğinde. Eğlenceli de bir konusu vardı: Kuruyemişler. 🤭
Yukarıda bir yerlerde sevdiği kuruyemişi sona saklayan arkadaşım da beğenirdi sanırım onu.
Neyse Amazon'da araştırdım ve satışta bir tane olduğunu gördüm. Fiyatı da makuldu ama satıcı başka bir firmaydı. Bu konuda geçmişte bazı sıkıntılar yaşadığım için tereddüt ettim. Zaten neredeyse ayın son gününe geliyordum ve verdiğim sözü bozmanın çok dert olmadığını düşündüm. Yani sözden çok satıcı meselesi beni düşündürmüştü. 🙊
Kararsızlık içinde gelgitler yaşarken dişimi fırçalamaya gittim ve o kısa sürede hep yaptığım gibi düşüncelere daldım. Kendi kendime konuşuyordu iç sesim. Şimdi bu işim bittikten sonra gidecek ve eğer hâlâ satıştaysa alacaktım o kitabı. Bir "işaret" olması açısından da almamam gerekiyorsa sepetten düşmüş olması lazımdı.
Bu ikilemdeyken iç sesimin hangi tarafında olduğumu kestiremedim. Hem satın almak istiyor hem de benden önce birisinin sipariş vermesini arzu ediyordum.
O dakikalar hiç bitmeyecek gibiydi. Telefonu elime alıp uygulamaya girdim. Sepetime baktığımda ise kitabın satışta olmadığını gördüm. Birisi benden önce davranmıştı. 🥲
Buna sevindim mi üzüldüm mü bilmiyorum ama belki ileride tekrar denk geliriz. Bu kez kütüphânemdeki rafından beni selamlıyor olur belki de hiç belli olmaz. 🪄
Kitaplardan bahsetmişken Harry Potter'ın resimli koleksiyonluk kitaplarını yeniden basmaya başlamış YKY. Buna bazı kitapları kaçıran okurlar sevinirken o meşhur ikinci el satış sayfaları ağlıyordur eminim. Benim de aklımda kalan biri vardı ve bir başkasının varlığını da yeni öğrendim. Umarım kasım ayında iyi bir kampanyada karşıma çıkarlar.
Bu işi zorlukla da olsa başardım galiba. Biraz da duruldum. Arada dengemi kaybetsem de işaretlerin etkisiyle de olsa sözümü tutabildiğim için mutluyum. 😸
Yazının farklı dönemlerde kaleme alınmasıyla hayli yalpalanmış bir ruh hâlinde olduğum düşünülebilir. Eğer bu satırları okuyorsanız iyiyim demektir.
Ülkemizde yaşanan kötü şeyler hepimiz gibi beni de etkiledi. İç gündemim de kötüydü ve iyileşmek için biraz zamana ihtiyacım vardı. Bu süreyi terapilerle geçirdim ve daha iyiyim.
Geçmişin gölgesinde durmayacağım artık. Yüzümü şimdi'nin aydınlığına çeviriyorum.
